می دانی رفیق وقتی حتی بهترین مفاهیم و سازنده ترین آنها را بد بفهمیم و بد معرفی کنیم و به آنها بد عمل کنیم تبدیل به مفاهیم مبتذلی می شوند که حتی واژه آنها هم دیگر از چشم می افتد.
تعارف که ندارد.
حالا می خواهد این مفاهیم مفاهیم انسانی باشد می خواهد مفاهیم اسلامی یا هر نوع مفهوم حتی مقدس دیگری.
امر به معروف و نهی از منکر یکی از همین مفاهیم عالی و ارزنده است که متاسفانه با بد فهمیدن و بد فهماندن و بد عمل کردن به بلای ابتذال دچار شده. تا جایی که تکرار این واژه برای بسیاری از ما یاد آور بدترین رفتارها، زشت ترین کلمات و ناپسندترین روشهاست که نه تنها آدم را به رعایت ارزشها علاقه مند نمی کند بلکه با ایجاد تنفر از نظام ارزشیی که برخی آمران به معروف و ناهیان از منکر! مبلغّش هستند آدمها را تا مرز دشمنی و مخالفت مدنی پیش می برد و گاهی تنفر از سایر ارزشها و تعالیم دینی را نیز در پی میاورد.
محصور کردن دامنه امر به معروف و نهی از منکر به حجاب ، موسیقی، شکل لباس و فرم مو، همراهی دختران با پسران، پارتی های مختلط و مانند آن٬ این واجب سازنده و اصلاحگر اجتماعی را بدل به ابزاری کراهت برانگیز در دست عده ای خاص کرده است.
فکر می کنم مسئله امر به معروف و نهی از منکر نیازمند یک بازنگری اساسی است تا از این وضع اسفبار بیرون آمده و به صورت یک عامل خودسازی و ابزار نظارت همگان بر همگان به ویژه بر حاکمان حکومت اسلامی٬ بازشناسی و ترویج شود.
باید دوباره آموخت که معروف همان خوب های همه کس فهم و منکر همان زشتی های همه کس فهم است و امر به معروف و نهی از منکر یعنی خوب بودن تا آنجا که بد بودن مجالی برای ظهور نداشته باشد.
در جامعه ای که افرادش خوبی ها را در عمل خود متجلی می کنند معروف رشد می کند و منکر مجال عرض اندام نمی یابد اما در جامعه ای که فقط حرف می زنند و بازی خوب بودن را در می آورند فقط ریا و تظاهر رشد می کند.
پیشنهاد می کنم کتاب (باید ها و نبایدها) اثر شهید مظلوم آیت الله دکتر بهشتی درباره تشریح معنای درست امر به معروف و نهی از منکر را از آدرس زیر دریافت کنید و بخوانید.